نام راوی کتاب لوک است که تنها فرزند خانواده ایست که دارای احساسات سرد هستن لوک که بسیار تحت تاثیر مادرش است و مادراست که در خانه تمام تاثیر را داشته و پدر حضورش کمرنگ است. پدر او انسانی سرخورده و نیازمند محبت که از سوی مادر سرکوب شده و این لوک است که از مادر الگو کرفته و به سیطره بی احساسی و دورشدن از عواطف انسانی میرسد

مادر لوک راوی داستاهایی بی اساس و غیر معمول است که سبب روان پریشی و ناارامی درونی لوک میگردد بگونه ای که دلنشین ترین و خاصترین قصه اکبرشاه گورگانی است که مکانی از نگهبان لال درست نموده تا نوزادانی را نگهداری نماییند تا پی به اکتسابی بودن یا ذاتی بودن زبان برسند

لوک که در فضاسازی داستان‌های مادرش غرق و ذهنش خواهان چیزهایی ورای درک انسانیت است، به منظور یافتن روح، در کودکی شروع به کالبد شکافی جانوران کوچک می‌کند و رفته رفته چون حیوانات کوچک یا مرده روح مریضش را ارضا نمی‌کنند به حیوانات بزرگ‌تر و گاها زنده روی می‌آورد.

لوک پس از مرگ مادرش زندگی جدیدی را پیش می‌گیرد و ساختن دوباره گنگ محل را هدف اصلی خود قرار می‌دهد. او از وارد کردن هیچ آسیبی به دیگران منع و شرمی ندارد و به کلی از این کار لذت می‌برد.

او برای رسیدن به اهداف خود با زنانی که از نظر روانی مثل خودش روان‌پریش یا بی‌خانمان بودند ارتباط برقرار کرده و در ازای غذا، مکانی برای زندگی، هدایا و امنیت از آن ها بستری گرم و فرزندانی طلب می‌کند. فرزندانی که کسی از وجودشان باخبر نمی‌شود و او می‌تواند آزامایشات خود را بی کم و کاست رویشان پیاده کند.