ژانرهای سینمایی از شمایل شناسی تا ایدئولوژی-بری کیت گرانت-ترجمه شیوا مقانلو
فیلم های ژانر ای عموماً به عنوان جلوه گریز ناپذیری از روح زمانه روزگار ما دانسته می شوند این مسئله نه تنها در مورد تک تک فیلمهای ژانری بلکه در مورد الگوهای متغیر و نیز عامه پسندی و محبوبیت ران های مختلف و نیز روابط چرخشی بین آنها نیز صادق است؛ چراکه فیلم های ژانری چه در گذشته رخ دهند و چه در آینده و چه در خیابان‌های محقر نیویورک معاصر بگذرند و چه در سالها پیش در کهکشانی دوردست همیشه در مورد همان زمان و مکانی اند که در آن ساخته شده اند.
می توان گفت که هدف این کتاب هماهنگ کردن ادعاهای کلی با مثال های خاص و موردی و تحلیل متنی در بستر و بافتاری تاریخی و فرهنگی است. در این جا رویکردهای نظری همچون فمنیسم، روانکاوی، ساختارگرایی و پسامدرنیسم نیز به کار گرفته می‌شوند اما تاکید اصلی بر فهم پذیری و ارتباط آنها برای مطالعه ژانرهای سینمایی و فیلمهای ژانری است. بنابراین این کتاب نه تاریخ ژانر است و نه تاریخ نظریه و نقادی ژانر. بلکه بیشتر مقدمه کلی است بر مبحث ژانر که ابزارها و الگوهای لازم برای درک و ارج نهادن به فیلمهای ژانری را به دست می‌دهد.
فیلمهای ژانری با هر سیاستی در نهایت و به همان اندازه گفتمان های سیاسی در لابلای گفتمان‌های فرهنگی بزرگ قرار گرفته اند.
این کتاب از 4 فصل تشکیل شده است. فصل یک با نهادن ژانرهای سینمایی در بستر وسیعترین از فرهنگ توده و عام که خود متشکل از گفتمان های ژانری بیشماری در رسانه های گوناگون است آغاز می شود. تاکید فصل ۱ بر توضیح دادن عناصر مختلف فیلم های ژانری از جمله قراردادها، شمایل نگاری، صحنه، روایت، شخصیت‌پردازی و بازیگران. این فصل با بررسی مشکلات موجود در تعریف ژانر و با کمکی متمرکز بر فیلم نوآر به عنوان نمونه‌ای خاص به پایان می‌رسد. فصل ۲ به چگونگی ارتباط فیلم های ژانری با فرهنگی که در آنها تولید شده است می پردازد. فیلم های ژانری به عنوان معادلی برای تولیدات رسانه های جمعی امروزی برای آیین ها و اصول ههایی مورد بحث قرار می گیرند که هم به مسائلی خاص و موردی که در لحظات تاریخی خاصی بروز یافته می پردازند و هم به بحث‌هایی جهانی تر. درون چنین بستری مسائل مربوط به ایدئولوژی و تاریخ در حین مطالعه موردی ژانرهای موزیکال و وحشت مورد بررسی قرار می‌گیرند. فصل ۳ مباحث مربوط به تعریف سینمایی را در بستری ژانری معرفی می‌کند و با معرفی چند نمونه مطالعه موردی از مولفان شناخته شده نشان می‌دهد که چطور کارگردانانی با حساسیت‌های مختلف توانستند در عین حضور درون سنت‌های ژانری دیدگاه خاص خودشان را نیز بیان کنند. فصل ۴ پرسش‌هایی کلان تر در مورد بازنمایی را مطرح می‌کند و باطن تمرکز بر اینکه چطور فیلمهای ژانری جنسیت، رویکرد جنسی و طبقه را تصویر می کنند دوباره با چند نمونه موردی همراه می‌شود. این کتاب با گذر به خارج از هالیوود و سینمای آمریکا به پایان می رسد تا دیگر سینما های ملی و مشارکت آنها در فیلمسازی ژانری را هم بررسی کند.