کتاب پایان مدیریت به منزله شاخه اي از علوم اجتماعي، مشمول انتقاداتي است كه به شیوه شناسي، ابزار و چگونگي توليد آن وارد است. در سده بيستم، مديريت همچون فرزند خلف مدرنيته، در خدمت آرمان هاي پيشرفت گرايي و توسعه صنعتي قرار گرفت و توانست به كمك يافته هايي كه علم مويدشان بود، هم نقش يك راهنماي خردمند در تحقق هدف هاي سازماني را بر عهده بگيرد و هم مسئول مشروعيت بخشيدن به آن چيزي باشد كه نظام سرمايه داري اراده مي كرد. آيا علم مديريت باز هم قادر به ايجاد اعتماد در مديران براي حل مسائل سازماني خواهد بود؟ آيا براي بازسازي تصوير ناخوشايند خود در ذهن منابع انساني، به اتهام سازش با مراجع ثروت و قدرت در بهره كشي پنهان از انسان، فرصتي وجود دارد؟ كتاب حاضر با رويكرد انتقادي به علم مديريت از يك سو و با مراجعه به نتايج استفاده از آن در دنياي واقعي سازمان ها از سوي ديگر، كوشيده است تا فايده اين علم را در گره گشايي از مسائل هميشگي بشر به چالش فراخواند.