درونمایه ی کتاب نیچه ,هایدگر و گذار به پسامدرنیته ژرف اندیشی بر مفهوم پیچیده ی گذار است.گذار از موقعیت مدرن به موقعیت پسامدرن که موقعیت بحران و بحران آفرینی در بنیانهای خردگرایی مدرن است.این بحران به ویزه پس از سخن و تفکر نیچه دامنگیر بسیاری از حقایق ارزشی و توصیفی جهان مدرن شده و به واقع حاصل باز اندیشی اندیشه ی غرب در خویش است.اکنون منظور از گذار دیگر نه گذر ایدتیک هگلی است و نه صرفا بازسنجی و خود سنجشگری کانتی.بل برگذشتن از شکلی از تجربه گرایی نظری است و در امدن به حیطه ی تجربه ی پدیدارشناسانه از زیست جهان.وانهادن عرصه های ایقانی و جزمی نظامهای حقیقت ساز است.و ورود به ساحتی شگفت و رنگارنگ که همه چیز در خلا نیست انگارانه ی دوران خویش شناور مانده.پرسشگری از فراروایتهای عظیم حاکم است.بی انکه پاسخ قطعی و داهیانه ای به نبود روایت غالب و برتر به جای انها دهد.