در کتاب آیا باید از اتوپیا اعاده حیثیت کرد اتوپيا اعترافي است حقوقي و فكري عليه ديكتاتوري امر واقع؛ دعوي بايد باشدي كه موجب پارگي ناگهاني در تاروپود « بودن» مي شود... اتو پيا امكاني است براي انديشيدن به آن سوي تاريخ حاضر، اتو پيا تبعيد است... حركت مطلق جدايي، دور افتادگي، اتو پيا هجرت است، خروج است، حركت پي ريزي هاي بنيادين اتوپيا قيام عليه تاريخي است كه به سرنوشت بدل گشته است... در نتيجه بهتر آن است كه ميان دو نوع اتوپيا تمايز قايل شويم. اتو پياي امور و اتو پياي ارزشها. بن بست تماميت خواهانه اي كه بسياري از اتو پيا هاي قديمي درآن درمي غلطند از آنجا ناشي مي شود كه آنها ادعاي تعيين بخشيدن اعمال ووقايع را دارند در حالي كه مي بايست به تعيين ارزشها بسنده مي كردند... اما طرد اتو پياي امور نبايد به افكار نفس اتو پيا منجر شود. مسئله درك شرايط امكان زندگي انساني به گونه اي خود جوش بر روي زمين است و در عين حال فرجامي كه تاريخ مي بايست به سمتش ميل كند...