مهدی رجبی در همه ی قسمت هاي كتاب تلاش کرده است، به سرعت از ظاهر رويدادها عبور كند و با بررسي و معرفي متغيرهاي مختلف تاريخي يك دوره، بيش از هر چيز چگونگي برآمدن دموكراسي از دل اروپاي قرون وسطي را به تصوير بكشد. نگاه ساختاري نويسنده به موضوع اين كتاب، نگاهي مكان محور است. «تاريخ دموكراسي در اروپا» با بررسي تاريخي دموكراسي در ايتاليا آغاز مي شود و با تاريخ دموكراسي فرانسه به پايان مي رسد و در اين ميان، نقاط عطف و قابل توجه سير تولد، زندگي و رشد دموكراسي را در مكان هاي مختلف پي مي گيرد. نويسنده در هر فصل بحث را از آغاز تاريخ يك كشور شروع مي كند. شرايط آن را در دوران باستان توصيف مي كند و آرام آرام، روايتگر تحول هاي مخصوص به آن كشور مي شود. در اين كتاب ايتاليا، آلمان، انگلستان، فرانسه، به عنوان چهار نماينده اصلي تاريخ دموكراسي اروپايي انتخاب شده اند. رجبي ايتاليا را در شش مرحله تاريخي بررسي كرده است؛ ايتالياي باستان، دوران مياني، رنسانس، پس از رنسانس، چيرگي اتريش بر ايتاليا و در نهايت ايتالياي مدرن. در مورد آلمان نيز كم و بيش چنين ساختاري حاكم است. بحث با آلمان در گذشته دور شروع مي شود و به پيدايي حكومت فرانك ها مي رسد. يكي از اصلي ترين بحث هاي اين فصل، تضاد و ستيزي است كه ميان كليسا و جهان لائيك در اين دوره وجود داشته است. رفرم كليسا عليه امپراتوري و همچنين رفرم امپراتوري عليه كليسا يكي ديگر از فرازهاي بررسي اوضاع دموكراسي در آلمان است. دشواري‌هاي پاپ سرا، پيشرفت به سوي دموكراسي با نگاهي به اتحاديه هانز رفرم ديني و رنسانس آلمان، تحول دموكراتيك در آلمان از جنبش هوسيت ها تا پروتستانيسم، قدرت سياسي و دموكراسي در قرن هفدهم و درنهايت برقراري دموكراسي در آلمان كه پيروزي انقلاب فرانسه تاثير زيادي بر آن داشت، موضوعات مهمي هستند كه در اين فصل به آنها پرداخته شده است.