در کتاب بسیار جالب در خدمت روشنفكر ايراني هنوز از جمع خلايق بريده است .دستي به مردم ندارد و ناچار خود را هم دربند مردم نمي داند.به مسائلي مي انديشد كه محلي نيست وارداتي است و تا روشنفكر ايراني با مسايل محلي محيط بومي خود آشنا نشود و گشاينده مشكلات بومي نشود وضع از همين قرار هست كه هست . چون...روشنفكر ايراني در محيط بومي خود تحقير مي شود...ناراضي است پس در جستجوي روزگار بهتري هم هست درست است كه فعلا جرات عمل ندارد و مي ترسد اما اگر به حد اعلاي ترس كه رسيد پنجه در صورت پلنگي خواهد انداخت.... روشنفكر ايراني به قول صادق هدايت همچون كنده اي است كه در كنار اجاق مانده و سياه شده نه به آتش زير ديگ كمكي كرده و نه چوب سالم باقي مانده ... در چنين وضعي اگر روشنفكر ايراني بتواند از سرسپردگي به حكومت ها چشم بپوشد و براي رسيدن به مقامي كه حق اوست تكيه به آزادي كند و به خلايق كثيري كه آهسته آهسته دارند در حوزه تأثير و تآثر روشنفكري قرار مي گيرند...لياقت خود را در حل مشكلات بومي...نشان دهد و از اين راه دستي به خلايق كثير پيدا كند و نفوذ كلامي در ايشان راه اصلي را پيدا كرده است.