نویسنده مشهور یتر برگر در مکتب پدیدارشناسی تربیت یافته شده است. رویکرد او در مطالعات دین، رویکردی پدیدارشناسانه است. پیتر برگر دین را نوعی معرفت اجتماعی می داند که در زندگی اجتماعی، به ویژه زندگی روزمره در جهت معنابخشی به آن ساخته و پرداخته می شود. تحقیق حاضر با رویکرد تحلیلی و نظری تلاش می کند با استفاده از آثار در دسترس، و به روش اسنادی، ضمن اشارهای کوتاه به زندگی نامه برگر و نیز اندیشه های موثر بر او، که نقشی اساسی در آراء و اندیشه های فلسفی، اجتماعی و دینی او داشته است، رویکرد برگر به دین را از منظری انتقادی بررسی کند. پیتر برگر هم به اعتراف خود و هم به استناد آنچه از لابلای آثار و اندیشههای وی استفاده میشود، از اندیشهها و شخصیتهای بسیاری تأثیر پذیرفته است. در بحث «ازخودبیگانگی انسان» و نیز «فرایند دیالکتیک» از کارل مارکس تاثیر پذیرفته است. تلقی واقعیتهای اجتماعی به منزله اشیاء را مدیون امیل دورکیم است: «دورکیم به ما میگوید: نخستین و بنیادیترین قاعده این است که حقایق اجتماعی را بهمنزله اشیا تلقی کنیم. این کتاب منصفانه ، چالشبرانگیز و از همه مهمتر انسانی که قدمتش به چهل سال میرسد اما همچنان قادر است مردم را به دانش جامعهشناسی جذب کند و بر استادان بدبین این رشته تأثیر بگذارد.