در کتاب راههای توسعه کارآفرینی زنان در ایران کارآفرینی مقوله‌ایی است که در شرایط خطر‌خیز و پرابهام و از طریق کشف فرصتها و بهره‌گیری از منابع پدید می‌آید.خلق ابتکارها و نوآوریها و ایجاد کسب‌و‌کارهای جدید قابلیتی را نیازمند است که در عنصر کارآفرینی یافت می‌شود.از این رو دنیای کنونی توانسته‌است این فرآیند را با همه ویژگیهایش به خوبی دریابد و در سالیان اخیر این دریافت را در مورد زنان تعمیق بخشیده‌است. آموزه و دستاوردی که می‌توان از این تجارب برای توسعه کارآفرینی زنان در ایران دست‌چین کرد،تدابیر و ابتکاراتی است که در این راه بکار بسته و توانسته‌اند حضور کثیری از قابلیت‌های زنان کارآفرین را در بستر پرورشی مناسب به حضور فعال در صحنه عمل ظاهر نمایند.در این بستر ضمن مطالعاتی وسیع در مورد مفهوم و ویژگیهای کارآفرینی،موانع زنان کارآفرین را در شرایط و مناطق گوناگون مورد شناخت قرار داده‌اند. با کشف موانع مذکور،راههای مناسبی را برحسب شرایط و امکانات بالقوه و بالفعل برای توسعه این فرآیند انتخاب کرده و در مسیر تجربه به تکامل برنامه‌های توسعه‌ایی خود پرداخته‌اند،در سیاست‌گذاریها و برنامه‌ریزیها و اقدامات انجام شده در کشورهای مورد بررسی،هم دولت‌ها نقش بسیار تعیین‌کننده و اساسی داشته‌اند و هم نقش نهادهای غیر دولتی اثربخش بوده است. در مطالعات انجام شده چنین دریافت شد که آنها در چهار محور اصلی فعالیتهای خود را سامان داده‌اند : ۱) قابلیت آفرینی از طریق افزایش دانش و مهارت ۲) ایجاد فرصتهای کسبوکار در بخشهای مختلف اقتصادی ۳) واگذاری امکانات ایجاد کسبوکار از جمله تسهیلات مالی ۴) تشکیل شبکه‌های محلی،منطقه‌ای و جهانی برای زنان کارآفرین این اقدامات سبب شد تا در بسیاری از کشورها زنان کارآفرین سهم عمده‌ای در فعالیتهای کارآفرینانه جوامع خویش به عهده گیرند و اقتصاد ملی را تا حد زیادی به خود متکی نمایند. این تجارب یقینا می تواند برای توسعه کارآفرینی زنان در ایران آموزنده باشد.هرچند که کشف محدودیتها و موانع زنان کارآفرین در ایران در برخی ابعاد نتایج متفاوتی را با آنان در بر خواهد داشت. به منظور کشف موانع کارآفرینی زنان در ایران و رسیدن به راهکارهای مناسب جهت توسعه این امر در جامعه،مطالعه‌ایی در مورد ۲۰ کارآفرین زن در ایران صورت گرفته که بخش اصلی این تحقیق می‌باشد.آنان در سالهای اخیر به ایجاد کسب و کاری نو مبادرت نموده و توانسته‌اند با تدابیر و ابتکارات خود،موانع را پشت سر گذارند.مطالعه هر یک از انان به صورت موردی(case) نیز تدوین شده است. محدودیتها و موانع بدست آمده در سر راه فعالیتهای کارآفرینانه این زنان کارآفرین جمع‌بندی و در سه دسته اصلی موانع فردی،موانع سازمانی و موانع محیطی جای داده شده اند.موانع فردی،محدودیتهای خانوادگی و عملی را در بر می گیرد.در موانع سازمانی،محدودیتها ناشی از محیط درون کسبوکار می‌باشد که به اجزای دیگری هم چون موانع مالی،موانع فیزیکی،موانع پرسنلی و موانع بازاریابی تقسیم شده است.موانع محیطی،محدودیتهای فرهنگی ـ اجتماعی و حقوقی را شامل می گردد. بررسی عملکرد کارآفرینان مورد مطالعه نشان از آن دارد که از حصار موانع فوق عبور کرده و با خلق اثر و بکارگیری تدابیری نو،مسیر کارآفرینی خویش را گشوده اند.شناخت و تحلیل این مهم نیز در تحقیق حاضر،منظورنظر می‌باشد. مطالعه حاصل از تجارب سایر کشورها و شناخت موانع کارآفرینان مورد مطالعه در ایران فرصتی فراهم ساخت تا بتوان الگویی برای توسعه کارآفرینی زنان بر اساس ارزشهای مقبول فرهنگ ملی و مذهبی خود پیشنهاد کرد. در این الگو سه استراتژی مدنظر می‌باشد.استراتژی نخست حفظ نهاد خانواده است.در شرایطی که پذیرفته‌ایم نهاد خانواده به عنوان بنیانی‌ترین تشکل اجتماعی است و تزلزل در آن ناهنجاریهای اجتماعی زیادی را در پی خواهد داشت،کارآفرینی زنان با حفظ خانواده بی‌ارتباط نیست.دو استراتژی دیگر،دولت به عنوان سیاستگذار و نهادهای غیر‌دولتی به عنوان اجراکننده و حمایت‌کننده می‌باشند. نقش دولت بسترساز،سیاستگذار و حمایت‌کننده است و وظایفی در این رابطه میتواند تقبل کند.نهادهای غیر‌دولتی که منظور سازمانهای غیر‌دولتی(NGO)،تعاونی‌ها و موسسات خصوصی می باشد،می توانند عامل مهمی در ترغیب و ترویج کارآفرینی باشند. به این ترتیب زنان کارآفرین در پیوند این سه محور اساسی که هر یک در جایگاه خویش نقش حمایت‌کننده و بسترساز را دارند،قرار می‌گیرند.هر چه نقش این عناصر در پرورش زنان کارآفرین و زدودن موانع موجود اثرگذارتر باشد،توسعه کارآفرینی در کشور معنای بیشتری خواهد یافت...