انقلاب اسلامي در سال 1357 درباره مسئله مدرنيت در خاورميانه و ايران نقطه عطفي به وجود آورده است. جامعه اي كه همه ی ظواهرش به سرعت در حال مدرن شدن بود. تقريبا يك شبه به دولت دين سالاري تبديل شد . غالبا چنين گمان مي رود كه طغيان ايران عليه مدرنيت پبش از 1357 نمايانگر واكنش به فرايند مدرن سازي است كه از كودتاي 28 مرداد 1332 آغاز شد. بر اين اساس مي توان بسياري از تحليل ها را در مورد ايران در سال 1357 به بعد گلايه هايي دانست بر ناكامي ايران درهمراهي با نيروهاي مدرنيت و نهادهاي دموكراسي. اين پژوهش براي تحليل فرايند ديالكتيكي رويارويي فكري و فرهنگي ايران با مدرنيت گفتمان هاي اجتماعي- سياسي گوناگوني را كه از نيمه دوم قرن نوز دهم در آن جا پديدار شده اند و همبستگي آنها را با گفتمان و شرايط مدرنيت در كانون توجه قرار مي دهد. از اين رو وظيفه اصلي اين پژوهش دو گانه است: نخست بررسي مفهوم و پديده مدرنيت در متن غربي و جهاني آن و دوم، بررسي رويارويي فكري و فرهنگي ايران با مدرنيت از نيمه قرن نوزدهم تا كنون.