در کتاب زمانی برای انسانیت بشر خطر بي معنايي و پوچي كه به مناسبت نبوده است اخلاق مسئوليت جامعه انسان ها را تهديد مي كند اينك به خطري جهاني تبديل شده است كه قادر خواهد بود زيستگاه انساني را به نابودي بكشاند. بي ترديد انسان آن گاه مسئول خواهد بود كه از موقعيت خود در جهان آگاه شود. بدون چنين آگاهي گزينش هاي روزانه ما صرفا تصميم هاي خودپسندانه اي است عاري از هرگونه اعتبار اخلاقي و معنوي. اخلاق بزرگداشت زندگي است، نه نفي آن، از اين رو مسئوليت شهروندي و انساني در مبارزه با حكومت شر و حاكميت خشونت معناي واقعي خود را خواهد يافت. نگاه بي تفاوت به سياست هاي ضد بشري در تاريخ، فراموشي شر در تاريخ، و گسترش خشونت در جوامع انساني را در پي خواهد داشت. نگاه بي تفاوت به گناهان گذشته بشري موجب تكرار آن ها در آينده خواهد شد. به همين دليل تاريخ قبرستان كساني است كه خود را فراسوي تاريخ مي پندارند.