کتاب زنده باد پیروزی برگرفته از دو قسمت مجزا می باشد ؛ دیکتاتوری پرولتاریا (18 مارس 1971 ) و سخنرانی در محفل ادبی و هنری ین ان درباره روشنفکران در گذشته ما مبارزات را در مناطق روستایی، کارخانجات، در قلمرو فرهنگی به اجرا در می آوردیم و جنبش آموزش سوسیالیستی را تحقق می بخشیدیم. اما تمام اینها نتوانست مشکل را حل کند زیرا شکل یا روشی پیدا نکردیم که توده های وسیع را برانگیزاند تا جنبه ی تاریک ما را همه جانبه و از پایین، آشکار سازد... در عصر سرمایه داری دولتی ما، انقلاب و ضد انقلاب چنان در هم تنیده شده اند که حتی اکنون که «انقلاب فرهنگی» به آخر خط رسیده و خط بندی های جهانی مانند سفر نیکسون به پکن آشکارا هیچ ارتباطی با انقلاب ندارد، «تب انقلابی» مائو همواره چنان دغدغه ی دانشگاهیان است که واپسگرایی نهفته در «اندیشه ی مائوتسه دون» را تشخیص نمی دهند، همان اندیشه ای که چنین مطرح می کند: «پیروزی کامل سوسیالیسم در یک یا دو نسل ممکن نیست؛ حل کامل این مسئله نیاز به پنج یا ده نسل و حتی بیشتر دارد... چین معاصر، کانون تناقضات جهانی و مرکز طوفان انقلاب جهانی است. رفیق مائوتسه دون، آموزگار کبیر پرولتاریای جهان، در ارتباط با این موضوع بسیار مهم که چین به کجا رهسپار است، ظاهراً فقط یک پیش بینی انتزاعی کرده است...