در کتاب سرچشمه های شهرسازی نوین همه ی نيمه اول قرن اخير ايالات متحده آمريکا به شکل فشرده است و همراه با تغيير کاربري هاي واحدهاي همسايگي توسعه يافته است. اين انگاره با تغيير فوري و سريع معماري مدرن و منطقه گرايي و صعود به سمت اتومبيل گرايي شروع شد. بعد از جنگ جهاني دوم، سيستم جديدي از توسعه و پيشرفت در سراسر آمريکا به کار برده شد. جابجايي همسايگي ها با رويکرد تفکيک شديد، بنا به نوع بهره برداري که به عنوان رشد حومه شهري (CSD) شناخته شده بود به صورت نامنظم و پراکنده شروع به کار کرد. اکثر شهروندان آمريکايي در حال حاضر در واحدهاي اجتماعي حومه شهري که در 50 سال اخير ساخته شده است، زندگي مي کنند. اينکه گرايش به حومه شهر خوشايند و مطلوب مردم است، اما هزينه هاي قابل توجهي نيز به همراه دارد. با فقدان مرکزشهر يا مقياس انساني، رشد حومه شهري با گسترش رو به بيرون آن مقدار زيادي از زمين هاي ييلاقي مسطح اطراف را مصرف مي کند و اين همزمان با رشد نسبتاً کند جمعيت همراه است. ميزان استفاده از اتومبيل براي شهرنشينان رشد صعودي دارد زيرا وسايل نقليه موتوري نقش بسيار مهمي را در سفرهاي درون شهري و خانوادگي ايفا مي کنند و خانواده ها نسبت به آن احساس نياز مي کنند.