شوراها در غرب

سرمايه داري دوباره دچار بحران شده است. در دهه ي 1960 - 1970 كساني كه از مبارزه عليه سيستم سرمايه داري توبه كرده بودند، مي گفتند: پيش گويي ماركسيسم درباره ي ضروري بودن شكست اقتصاد سرمايه داري و جنگ طبقات در برخورد با حقايق، مردود است و تغييرات از طريق دموكراسي هاي پارلماني صورت مي گيرد. اما واقعيات نشان داد كه روش هاي پارلماني در از ميان بردن ريشه هاي استثمار شكست خورده است. شكست چنين شيوه هايي براي از بين بردن ريشه هاي استثمار يا حتا محافظت از نيروي كار در برابر بي كاري وسيع و برخورداري از امكانات اوليه ي زندگي، تغيير انقلابي را دوباره در دستور كار قرار داده است، حتا اگر در دراز مدت باشد.