در خلوت دوست

کتاب در خلوت دوست اثر باقر مومنی - بزرگ علوی

در اين كتاب نمونه جمع شده اي از نوشته هاي نویسنده مشهور 'بزرگ علوي' به همت 'باقر مومني' چاپ شده است. در يادداشت اوليه كتاب, باقر مومني از چگونگي آشنايي اش با نام و آثار بزرگ علوي و سپس آشنايي نزديك و تداوم آن صحبت مي كند. بخش اصلي كتاب, حاوي نامه هاي 'بزرگ علوي' به 'باقر مومني' است. نخستين نامه مربوط به سال 1357 ش بوده اما نامه هاي بعدي از سال 1362 تا 1357 ش را دربر مي گيرد. مضمون نامه ها را بيشتر احوال شخصي, اخبار جرايد, كارهاي در دست انجام, كتاب ها و نشريات تازه منتشر شده و تحليل آنها, برخي رويدادهاي مهم داخلي و خارجي, همچنين صحبت از احوالات شخصي, خانواده, آشنايان و دوستان مشترك, مسافرت ها و ملاقات ها و كارهاي علمي و ادبي روزمره را تشكيل مي دهند. بخش بعدي كتاب با عنوان 'شرح سياحت ايران' در واقع سفرنامه و گزارش مسافرت 'بزرگ علوي' به ايران در بهار 1371 است. گفتني است پس از خروج وي از ايران در سال 1359, اين نخستين باري بود كه علوي به ايران مسافرت كرد. در اين سفرنامه, علاوه برشرح مسافرت به مناطقي چون كاشان, يزد, اردكان, كرمان, رفسنجان, بم, ماهان, نطنز, ابيانه, شيراز و برخي شهرهاي ديگر, همچنين از كارهاي روزانه, ديدار با دوستان و آشنايان قديمي و نويسندگان, اديبان, محققان, خبرنگاران و گفت و گوها و نقد و نظرهاي مختلف درباره آثار برخي نويسندگان و برخي ميهماني هاي دوستانه سخن مي رود. آخرين مطلب كتاب وصف حال و سرگذشت بزرگ علوي از زبان خود اوست كه از بازجويي هاي شهرباني و دادگستري در پرونده پنجاه و سه نفر استخراج شده است. اين بخش افزوده هايي به قلم 'باقر مومني' دارد. درباره بقيه زندگي, آثار و افكار بزرگ علوي و نيز فعاليت هاي وي مطالبي ديگر در كتاب آورده شده است. مبادله نامه ميان آقاي بزرگ علوي و من به تابستان 1347 بر ميگردد. تقريبا يك سال پيش از اين تاريخ به علت احساس تهي بودن زندگي در ايران، اين سرزمين را ترك كرده بودم و در پاريس بسر ميبردم. باب مكاتبه را هم باز كردم كه با استقبال گرم او روبرو شد اين مكاتبه كه با ديدارهايي در پاريس و برلن شرقي نيز، همراه بود، يك سال طول كشيد و بعلت بازگشت من به تهران قطع شد.