کتاب نوشتن با تنفس آغاز می شود اثر لرن هرینگ ترجمه حمید هاشمی
پیکر قسمتی صدای معتبرتان الهام خمپاره یا رعد و برق نیست. که از جانب خدایان نازل شود ، بلکه از یک نفسِ محکم می آید ، از یک بنیاد قابل اعتماد و احساس تعهد به فرآیند. از نفسی که ریشه در زمین داشته باشد شکوفه آزادی گل می کند. اگر نفس تان ریشه در زمین داشته باشد ، داستان و شعرهایتان زنده می شود و روی زمین به رقص می آیند. نوشتن به مثابه نفس کشیدن ، زنده ماندن و زندگی کردن برای هر نویسنده یی می تواند مرز بین مرگ و زندگی یا آزادی و اسارت باشد. کتاب «نوشتن با تنفس آغاز می شود» به صدای ما جان می دهد و آن را اعتبار می بخشد و بدین طریق می خواهد ما را با این دیدگاه ، وارد دنیای نوشتن و سرانجام نویسندگی کند یا به تعبیری دیگر ، راه نوشتن و دوباره نوشتن را به ما بیاموزد که برخلاف آنچه همه فکر می کنند نوشتن با اندیشه است ، نوشتن با اندیشه نیست که به دست می آید : «نوشتن عمیق» از بدن ما ، از نفس ما و از این توانایی به دست می آید که بتوانیم در موقعیت هایی که ما را می ترساند ، آرامش مان را نگه داریم. از اینجا می آید که بتوانیم با آنچه می نویسیم درهم بیامیزیم. نوشتن نه چون هنرهای تجسمی که بیشتر صرف نگاه کردن به نقاشی ها ، طراحی ها ، تصاویر چاپی ، مجسمه ها ، عکس ها و … می شود تا بیشتر خواندن آثار ، اما در نوشتن باید هم بیرون و هم درون خودتان همچنان در پی دانش باشید : بخوانید ، بخوانید ، بخوانید ... و توجه داشته باشید که نوشتن مثل تمام زندگی ، کشف است. هر ابزاری به دست بگیرید ارزش دارد ، ولی لزوما در هر موقعیتی مفید نخواهد بود. چکش به درد میخ کوبیدن می خورد ، ولی برای اره کردن نه. برای متن تان احترام قائل باشید که ابزار مناسب آن را از منابع متفاوت به دست بیاورید و در این میان مهم ترین منبع خودتان هستید. به زبان عشق بورزید و علاقه مند باشید ، هم کلام خودتان و هم گفته های دیگران. با داستان ها و شعرهایتان در پارک بازی کنید، ولی یادتان نرود که برای ساخته شدن و تمرکز لازم است آنها را به اردوگاه بفرستید.