کتاب وهم و واقعیت اثر کریستوفر کادول ترجمه کاظم فیروزمند
پژوهش در خاستگاه های شعر... شعر از همین مکانیسم هایی استفاده می کند که نماد ها ،آرزو ها و جابجایی ها استفاده می کنند.در شعر انسان به خودش باز می گردد و رفتار او با همنوعانش به صورت ارتباط عاطفی در می آید.در واقع او با گذر از جهان اجتماعی دارای واقعیت عقلانی به جهانی اجتماعی برخوردار از اشتراک هیجانی و عاطفی می رسد... هنر محتوای عاطفی آگاهی انسان را تغییر میدهد تا بتواند هوشیارانه تر و عمیق تر به جهان واکنش نشان دهد. این نفوذ به واقعیت درونی، چون در نتیجه همکاری مشترک انسان به دست می آید و دارای پیچیدگی است، از توانایی فرد خارج است. دلهای همنوعانش را نیز متأثر میکند و احساس مشترک کل جامعه را به سطح تازه ای از پیچیدگی بالا میبرد. امکان سطوح تازه ای از هم دردی، درک و عطوفت آگاهانه میان انسان ها بوجود میآورد تا با سطوح جدید سازمان بندی مادی که محصول تولید اقتصادی است هماهنگ شود. همانطورکه در دورن گرایی موزون رقص قبیله ای، هر رقصنده به خلوت دل خود،یعنی درون چشمه غرایزش پناه میبرد تا با همنوعان خود در جهانی از حرکت غریزی و خونی و نه محسوس سهیم شود، امروز هم خود غریزی، هنر انسان عام است که به او پناه میبریم تا با سایر همنوعانمان ارتباط گیریم...