کتاب یادنامه فریدون آدمیت اثر علی دهباشی
با اسم فريدون آدميت اولین واژه اي كه در فکر تداعي مي شود واژه فرزانگي است . با نام آدميت فرزانگي كه در اين روزها نه چندان دست يافتني است و نه چندان باب پسند در هيات انساني ظاهر مي شود. يادنامه حاضر مجموعه مقالات مهمترين نويسندگان و پژوهشگران رشته تاريخ يكصد سال اخير است درباره وجود گوناگون شخصيت فريدون آدميت. فريدون آدميت (۱۳۸۷-۱۲۹۹)، تاريخ‌نگار معاصر ايران و نويسنده آثار بسياري درباره مشروطيت و روشنفكران مشروطه بود. روش او در تاريخ‌نگاري به گفته خود، تاريخ‌نگاري تحليلي-انتقادي است. فريدون آدميت، پسر عباسقلي خان قزويني در سال ۱۲۹۹ ه ش متولد شد. وي تحصيلات متوسطه را در دارالفنون گذراند. پس از آن به دانشكده حقوق و علوم سياسي دانشگاه تهران راه يافت و در سال ۱۳۲۱ فارغ‌التحصيل شد. وي پايان‌نامه‌اش را درباره زندگي و اقدامات سياسي اميركبير نوشت كه دو سال بعد با عنوان «اميركبير و ايران» با مقدمه استادش محمود محمود به چاپ رسيد. آدميت در دوران دانشجويي دانشكده حقوق، در سال ۱۳۱۹ به استخدام وزارت امور خارجه درآمد. وي در اين وزارت‌خانه مسئوليت‌هايي از جمله: دبير دوم سفارت ايران در لندن، معاونت اداره اطلاعات و مطبوعات، معاونت اداره كارگزيني، دبير اول نمايندگي دائمي ايران در سازمان ملل متحد، رايزن سفارت ايران در سازمان ملل، نماينده ايران در كميسيون وابسته به شوراي اقتصادي و اجتماعي ملل متحد، نماينده ايران در كميسيون حقوقي تعريف تعرض، مخبر كميسيون امور حقوقي در مجمع عمومي نهم، نماينده ايران در كنفرانس ممالك آسيايي و آفريقايي در باندونگ، مدير كل سياسي وزارت خارجه، مشاور عالي وزارت امور خارجه، معاون وزارت امور خارجه، سفير ايران در لاهه، سفير ايران در مسكو، سفير ايران در فيليپين و نهايتاً سفير ايران در هند بود . آدميت در كنار انجام مأموريت اداري در بريتانيا، وارد دانشكده علوم سياسي و اقتصاد لندن شد و پس از پنج سال تحصيل در رشته تاريخ و فلسفه سياسي در سال ۱۹۴۱ (ميلادي) به درجه دكتري دست يافت. آدميت در سال ۱۳۳۰ به عنوان جوان‌ترين سفير ايران در سازمان ملل معرفي شد. آدميت براي مدتي از بيماري آمفيزم رنج مي‌برد] وي بر اثر شدت يافتن بيماري گوارشي و تنفسي كه مدتها به آن ابتلا داشت بعدازظهر دهم فروردين سال ۱۳۸۷ در سن ۸۷ سالگي در همين بيمارستان تهران كلينيك درگذشت.[