کتاب زندگی سیاسی رزم آرا اثر جعفر مهدی نیا
خانه رزم‌آرا بعد از انتظار خدمتش،به شکل باشگاهی در آمده بوده است .که در آن از جمله رجال،سیاستمداران افسر ارتش، صاحب منصبان کشوری،نمایندگان مجلس،روشنفکران،مالکین، بازرگانان،رؤسا و سردمدارن اصناف و بازار،سران ایلات و عشایر و خوانین شهرستان‌ها رفت و آمد داشتند و درباره مسائل روز کشور به صحبت می‌نشستند و چه بسا هم دقایقی با او نجوا می‌کردند دوران خانه‌نشینی برای رزم‌آرا فرصت مناسبی فراهم کرد تا به میزان زیادی از فضای نظامی دور شود و از مسائل سیاسی،اقتصادی،اجتماعی و فرهنگی کشور و نیز جهان اطلاعات کافی به دست آورد و با افراد متنفذ،دست اندر کار و آگاه ارتباط برقرار کند.می‌توان این زمان را دورهء آمادگی رزم‌آرا برای ورود به حوزه سیاست نامید.به ویژه این که رزم‌آرا به نقش و کاربرد مطبوعات در پیشرفت‌های آتی پی برد... سپهبد حاجی علی رزم‌آرا (۱۲۸۰ - ۱۶ اسفند ۱۳۲۹) نخست‌وزیر ایران در سال ۱۳۲۹. حاجی علی رزم‌آرا در ۱۲۸۰ (۱۳۱۸ قمری)، در شب عید قربان در تهران به دنیا آمد. به همین دلیل «حاجی» را به نام او افزودند. علی رزم‌آرا بعدها به نام سپهبد رزم‌آرا در تاریخ سیاسی ایران شهرت یافت. پدرش از افسران تحصیلکرده قزاقخانه بود از این رو فرزندش را برای تحصیلات ابتدا به مکتب خانه و سپس به مدارس الیانس، اقدسیه و دارالفنون فرستاد علی در هفده سالگی وارد مدرسه نظام مشیرالدوله شد و بعد به خدمت بریگاد مرکزی درآمد. در عملیاتی در شمال برای مقابله با جنگلی‌ها (طرفداران میرزا کوچک‌خان جنگلی) و در آذربایجان در سرکوب اسماعیل آقا سیمیتقو شرکت موثر داشت و در ۱۲۹۹ درجه ستوان دومی گرفت. پس از احراز درجه افسری در اثر اقداماتی که کرده بود به درجه سلطانی ارتقا مقام یافت و در سال ۱۳۰۲ همراه با افسران جوان به منظور فراگیری فنون نظامی، عازم فرانسه شد.