کتاب نخل گردانی نوشته علی بلوکباشی
شهيدان و آيين حمل آنها در دسته هاي عزا در فرهنگ ايران پيشينه بسيار دراز دارد. نمونه برجسته و معتبر آن آيين سوگواري سالانه مرگ سياوش و حمل و گرداندن تابوت اوست. بنا بر روايت هاي تاريخي، مردم فرارود (ماوراء النهر) تا نخستين سده هاي اسلامي، هر ساله در مراسم يادمان سال مرگ سياوش، قهرمان اسطوره اي ايران كه خون پاكش به ناحق بر زمين ريخت، شبيه او را مي ساختند و در عماري يا محملي مي گذاشتند و بر سر زنان و سينه كوبان و نوحه خوانان در شهر مي گرداندند. شيعيان جهان ، به ويژه شيعيان ايران ، در نمايش هاي آييني - مذهبي و دسته هاي عزاداري خود در ايام سوگواري هاي مذهبي ، صندوق ها ، صورت ها و دستگاه هايي رابه شكل محقه ، ضريح ، صندوق گور، هودج ، عماري ، نخل و جز آن مي آرايند و به نام تابوت شهيدان ديني در گذرها و محله ها مي گردانند . حمل تابوت و ساز و برگ هاي ( شعارها) تابوت واره ديگر در دسته هاي عزا پرسش هايي را در ذهن بيننده كنجكاو و پژوهشگر برمي انگيزد ...