کتاب تاریخ ایران کمبریج
تاریخ ایران کمبریج (به انگلیسی: The Cambridge History of Iran)، کتابی درمورد تاریخ و جغرافیای تاریخی ایران از قدیمی ترین روزها تا دوره کنونی، به زبان انگلیسی در هفت جلد است.
طرح تألیف تاریخ ایران کمبریج را نخستین بار در ۱۹۵۹ آرتور آربری و قدس نخعی، سفیر ایران در لندن، ارائه دادند. شرکت ملی نفت ایران با سرمایه‌ای بالغ بر ۰۰۰، ۲۵ پوند، بودجه این طرح را تأمین کرد؛ ولی پس از چندی، این سرمایه از میان رفت و مؤسسه مطالعات ایرانی در واشنگتن برای جلد دوم، مؤسسه یارشاطر وابسته به دانشگاه کلمبیا برای جلدهای ششم و هفتم و شاهزاده ابونصر عضد برای جلد هفتم، کمکهای مالی بلاعوضی کردند و انتشارات دانشگاه کمبریج چاپ این اثر را با عنوان The Cambridge History of Iran (تاریخ ایران کمبریج) به عهده گرفت. آربری برای تشکیل هیئت ویراستاری، از برخی پژوهشگران نامدار دعوت کرد و نخستین گردهمایی در ژانویه ۱۹۶۱ برگزار شد. هیئت ویراستاران عبارت بودند از: آرتور آربری (رئیس، ۱۹۶۱ـ۱۹۶۹)، هارولد بیلی (۱۹۶۱ـ و از ۱۹۷۰ به بعد به عنوان رئیس)، آن لمبتون (۱۹۶۱ـ۱۹۷۰)، روبن لوی (۱۹۶۱ـ۱۹۶۶)، رابرت چ. زینر (۱۹۶۱ـ۱۹۶۷)، بازیل گری (نایب رئیس، ۱۹۶۱ـ۱۹۸۹)، پیتر ایوری (سرویراستار، ۱۹۶۱ـ ۱۹۶۹)، عیسی صدیق (۱۹۶۳ـ۱۹۶۹)، سید حسن تقی‌زاده (۱۹۶۳ـ۱۹۶۹)، لارنس لاکهارت (۱۹۶۴ـ ۱۹۷۵)، جان اندرو بویل (۱۹۶۷ـ ۱۹۷۸)، سر ماکس مالوان (۱۹۷۰ـ ۱۹۷۸)، کلیفورد ادموند باسوورت (۱۹۷۰ـ)، ایلیا گرشویچ (۱۹۷۰ـ)، هیوبرت س. ج. دارک (سرویراستار، ۱۹۷۰ـ)، ویلیام ب. فیشر (۱۹۷۹ـ۱۹۸۴) و محمود صناعی (۱۹۷۲ـ۱۹۸۵) که رابط رسمی هیئت ویراستاری با مراکز علمی ایران بود. تاریخ ایران کمبریج افزون بر بررسی تاریخ سیاسی ایران، به هنرهای ایرانی و تأثیر آنها بر تمدن جهان می‌پردازد. این تاریخ به جنبه‌های مذهبی، فلسفی، اقتصادی، علمی و هنری تمدن ایرانی توجه کرده‌است، اما بر برخی جنبه‌ها، از جمله اوضاع جغرافیایی و بوم شناسی، تأکید بیشتری دارد.