آتش سوران

کتاب آتش سوران نوشته مرضیه عراقی

پاهايش جان رفتن نداشت، دلش شهامت ماندن... آنقدر فاصله كوتاه ميان چادرها و جاده را با خود كلنجار رفته و بروم و نروم كرده بود كه وقتي بالاخره به جاده رسيد، هوا تقريبا روشن شده بود. چمدانش را از مين گذاشت و روي آن نشست تا نفسي تازه كند... دو روز پيش هم همين جا بودم... در انتظار سالار... انگار سال ها گذشته... به خوابم هم نمي ديدم چنين بلايي سرم بيايد... اگر چرخ دنيا با مراد دل من مي چرخيد... الآن بايد براي مراسم جنابندان آماده مي شودم... حيف كه دنيا هم به آن همه عشق حسودي كرد... حيف...