آدم زنده

کتاب آدم زنده اثر ممدوح بن عاطل ابونزال ترجمه احمد محمود

از دور چشمم افتاد به ابوحردان برقوقي که عصا زنان مي رود. صداش كردم، نشنيد. تق و توق كوفتن مهره هاي تخته نرد بر تخته، ترق و تروق كوبيدن تخته هاي دو مينو بر ميز، گفتگوي بلند و كوتاه آدم ها، قرقر قليان و جلنگ و جلنگ استكان ها و نعلبكي ها در هم بود و شلوغ بود. بار ديگر صداش كردم، نه! باز هم نشنيد. با پاي گچ گرفته چنان مي رفت كه انگار بجاي گچ، اسكي به پاش بسته بود. بر خاستم صداي حبس صوت بلند بود.