کتاب اشتیلر نوشته ماکس فریش
اشتیلر به‌عنوان مهمترین اثر ماکس فریش در سال ۱۹۵۴ منتشر شده و نویسنده در آن همچون سایر آثارش به مساله‌ی هویت فردی می‌پردازد... "من اشتیلر نیستم." کتاب با این جمله شروع می‌شود و یادداشت‌های روزانه‌ی مردی به نام جیم لارکین وایت را دربرمی‌گیرد که می‌خواهد در زندان به پلیس ثابت کند اشتیلر نیست. پلیس می‌گوید او کسی نیست جز آناتول لودویگ اشتیلر مفقودالاثر که به جرم مشارکت در عملیات جاسوسی به نفع روسیه تحت تعقیب است. او برای اثبات ادعای خود داستان‌های مختلفی تعریف می‌کند؛ داستان‌هایی فرعی که از دل داستان اصلی بیرون می‌آیند، به کامل شدنش کمک می‌کنند و جذابیتی دوچندان به آن می‌بخشند. آنچه او به‌عنوان مدرک هویت خود ارائه می‌کند شرح جاهایی است که به چشم دیده است: مکزیک، صحرا، نیویورک، غاری آهکی، کالیفرنیا و... کتاب از دو بخش تشکیل شده؛ بخش اول یادداشت‌های وایت در زندان است و بخش دوم پس‌گفتار داستان درباره‌ی مرد زندانی. در پایان کتاب هم دومقاله به قلم اریش فرانتسن و فردریش دورنمات گنجانده شده است.