افسون فریدون

کتاب افسون فریدون نوشته سوشیانت مزدیسنا

از پايداري تا پيروزي ايرانيان بر زهاكيان سپيده دمان ، بر ستيغ كوهي كه سر به سرخي آسمان مي ساييد ، مردي جوان ، سرگرم نيايش خورشيد زرين بود كه اينك روبروي گرده ماه سيمين ، به درآمده و مي درخشيد : ... به خشنودي خورشيد جاودانه ... خورشيد را مي ستايم و درود مي فرستم ... دوستي را مي ستايم ؛ بهترين دوستي كه ميان ماه و خورشيد برپاست ... فره اهورايي را مي ستايم ... هنوز واپسين واژه بر لبان جم بود كه ناگاه از دل خورشيد ، شاهيني زرين ، با شتاب يك تير پران به سويش آمد . جم ناخواسته دستانش را سراسر گشود و مانند چليپا ( صليب ) ايستاد ؛ تو گويي مي خواست شاهين را در آغوش بگيرد .