کتاب باغ سامورایی اثر گیل تسوکیاما ترجمه فرانک وثوقی
...ماتسو در را زد و ایستاد. منتظر ایستاده بودم تا همان سلام و احوال پرسی را از زیر روسری سیاهش ببینم. چند دقیقه گذشت و جوابی نشنیدم. ماتسو یک قدم به عقب رفت و این بار محکم تر در زد. وقتی جوابی نشنید به سوی من برگشت و به آرامی گفت: «حتما در باغ است.» به دنبال ماتسو در یک مسیر سنگی که به پشت خانه راه داشت به راه افتادم. یک در بزرگ ساخته شده از بامبو را باز کرد و کناری ایستاد و اجازه داد اول من وارد باغ شوم. به جای رنگ های سبز، قهوه ای و رنگ های روشنی که در باغ ماتسو دیده بودم، در اینجا باغ رقت انگیزی یافتم. این باغ بدون گل، درخت و آب بود. فقط منظره ای از سنگ، شن و صخره و سبزه های زردی بود که در سایه روییده بودند. چند دقیقه ای طول کشید تا بتوانم حالت عادی پیدا کنم. «ساچی» روی زمین ناهموار و شیب دار، کوه هایی از صخره و سنگ ساخته بود و دور آن هارا از شن و سنگ های بلند تزیین کرده بود که مثل رودخانه سنگی پایین می ریخت و در دریا یا دریاچه ای محو می شد. سطح آب با سنگ ریزه های صاف و گرد شکل گرفته بود. این سنگ ها صاف و دایره وار چیده شده بودند تا نمایانگر گرداب ها و امواج باشند. با صدای بلند گفتم:«یک دورنمای خشک.» ماتسو ناگهان گفت:« اسم این باغ، باغ سنگی است.» از این که می دیدم چگونه سنگ های تیره و روشن چنین منظره بدیعی به وجودآورده، حیران بودم. گفتم:«زیباست.» ...