باغ سرخ

کتاب باغ سرخ نوشته بیژن بیجاری

آيا به غير از دوده هايي در كناره ي دريچه هاي گرد جابخاري؛ ديواره هايي كه آناهيتا خط خطي شان كرده بود، آن دو-سه « كيهان بچه ها» پاره پوره ي آتوسا پراكنده در اتاقها و راهرو؛ يك قوطي خالي كنسرو؛ و چهار گلدان سفالي در ايوان؛ يا آن بته گل مرواريد در باغچه، چي را در آن خانه جا گذاشتند - مگر سالها سال خاطره ي نوعي زندگي را ... و آن ته مانده بويي انساني را كه خاص خانواده ي بهروان بود؟ پدر بارها گفته بود هر خانه بويي خاص خودش دارد: بسته به بوي آدمها اشيا و گياهاني كه در آن خانه اند؛ و بسته به زماني كه آنها در آنجا زندگي مي كنند... بسته به نوع زندگيشان...{و حالا آذر مي افزايد:} بسته به خوابهايي كه در آن خانه مي بينيد... بسته به... اينجا اما...