کتی

کتاب کتی نوشته کاترین کوکسن ترجمه شهلا محیی

من ازدواج را دوست ندارم مامان. تو نمي فهمي چه مي گويي بچه جان. ولي من مي دانم مامان. نمي خواهم برگردم... بر نمي گردم. «اگنس رزير» چشمانش را بست تا صورت خود را در آينه روبه رويش نبيند، همچنين چهره دختر هفده ساله اش را كه بي آلايش بود و وصف ناپذير. بيش از سه ماه نمي شد كه او روي همين صندلي نشسته، در اين آينه به خودش نگريسته و گفته بود:«خداوندا، سپاسگزارم.» وي اين جمله را با خشوع و احترام، آنگونه كه شايسته زني مذهبي و با ايمان است ادا كرده و از اينكه خداوند به دخترش سر و سامان بخشيده است سپاسگزاري كرده و شكر او را به جا آورده بود؛ دختري كه تصور مي كرد تا پايان عمر سربار او خواهد بود.