کتاب کی یر که گور نوشته مهتاب مستعان
متفكر عارف پيشه ایمان از دو منظر قابل بررسی است: ایمان از منظر خواست، و ایمان از منظر شهود. در این راستا موضع کی یر که گور فیلسوف دانمارکی ایمان را تسلیم در برابر امر متعالی تلقی می کند و بر این باور است که ایمان مبین جهشی از یک مرحله به مرحله ی دیگر است، و اصولاً با معیارهای اخلاقی قابل سنجش نیست، به این دلیل که امری فرااخلاقی است. امر فرا اخلاقی را نمی توان با معیارهای اخلاقی سنجید...از این رو در روایت ابراهیم از ذبح اسماعیل آن چه قابل مشاهده است امر فرا اخلاقی است و نه غیر اخلاقی، و اصولاً امر فرا اخلاقی در این خصوص ایمان است. با این حال از این موضع ایمان نمی تواند فرایندی تدریجی باشد. به یک معنا جهش معرف غیرتدریجی بودن یا تا حدی ناپیوستگی است. مثل جهش از نقطه ی الف به پ بدون طی کردن ب. از منظر خواست یا ایمان مبتنی بر خواست که ایمانی مبتنی بر آگاهی و عقلانیت است، ایمان سیر تدریجی است. ایمان یک سفر است با فراز و نشیب های مختلف که در آن معرفت حلقه ی واسطه ی همه ی بحران ها و اوج ها است. با این حال این معرفتی علمی نیست، بلکه معرفتی مبتنی بر عقل و احساس است. کی یر که گور بر این باور است که وقتی ابراهیم می خواهد اسماعیل را به قربانگاه ببرد، و او را در راستای ایمان خویش قربانی کند، دارد برای ایمان خود او را ذبح می کند، پس به نظر می رسد در کُنش ایمانی نوعی خودمحوری نیز از منظر اخلاقی قابل مشاهده است. چرا که ابراهیم به خاطر ایمان خود، تسلیم امر خدا می شود، و در این باره تمایل اسماعیل مَد نظر نیست. ولی کی یر که گور یک نمونه از عمل ایمانی را مَد نظر قرار می دهد، نه همه ی اعمال ایمانی را.