کتاب گزیده ای از تاثیر قرآن بر نظم فارسی نوشته سیدعبدالمجید حیرت سجادی
ادبيات فارسي تأثيرپذيري غيرقابل انكار و شگفت انگيزي از قرآن كريم و به تبع آن احاديث و روايات نبوي و امامان معصوم داشته كه چند عامل در اين امر دخيل بود. يك عامل، معتقدات خود نويسنده و شاعر است. او قرآن را به عنوان يك كتاب ديني و مقدس، مدنظر قرارداده و به اعتقاداتش به قرآن توجه داشته و همانطور كه هر شاعر يا نويسنده اي، انديشه و اعتقادات خود را در سروده ها و نوشته هايش منعكس مي كند، شاعران و نويسندگان مسلمان ايراني نيز به همين ترتيب و با تأثيرپذيري از قرآن و حديث به نقل مسائل ديني در آثار خود پرداخته اند. عامل ديگر مربوط به جايگاه الهي قرآن نزد مردم مسلمان و حكومت هاي اسلامي بوده است. به اين ترتيب هر شاعر و نويسنده اي كه قصد مطرح شدن در جامعه ايراني و اسلامي نزد حاكمان و ساير ادبا را داشته، تلاشي جدي كرده تا با افزايش اطلاعات خود نسبت به اين كتاب آسماني، اشعار و نوشته هايش را با آيات و مضامين قرآن بيارايد. در مدارس نظاميه كه به همت خواجه نظام الملك وزير دانشمند سلجوقي در قرن پنجم هجري در ايران شكل گرفت، درسهاي يكنواختي تدريس مي شد كه از جمله دروس آموزش علوم اسلامي از قبيل تفسير و حديث شناسي بود و به همين دليل اكثر شعرا و نويسندگان و عالمان ما برخاسته از همين مدارس بوده اند. بنابراين، مي توان گفت نظاميه ها در ترويج علوم اسلامي و رونق ادبيات و نيز در تأثيرپذيري ادبيات از قرآن و حديث نقش مهمي ايفا كرده اند