کتاب یلدای غربت نوشته آذین وندادی
او یلدای سرد غربت را به جان خرید تا در اندیشه های تب دار و بیمار جان تازه ای بدهد. او نشانی بهار را تنها با شکفتن یک گل به خانه تاریک و نمور کسانی کشاند که عمق بهار را باور نداشتند. او در نبرد نابرابر عشق و جنون به سکوت دل بسته بود تا شاهد پیروزی آن باشد... او این بازی را برده بود، اما به چه بهای گزافی بازهم سرنوشت زنانی چون من و ما که از نسل درد و سلاله رنجیم، باعث افرینش این داستان گردیده داستانی که مملو از موهوماتی مزین شده به نام سنت و اداب اجتماعی است که تیشه به جان و ریشه واقعیت باورمان زده، تارهایی که در جان و روحمان ریشه دوانده و به همه اعتقاداتمان سرک کشیده و همه ابعاد وجود مان را به اسارت خود در اورده است. باید به انها پرداخت، باید با دستمایه هایی از جنس تلاش کمر همت بست و مرگ لحظه های ناب زندگی را که عمیقا به درد الوده شده اند به عقب انداخت و با دید دیگری به انها نگریست.