آداب معاشرت

کتاب آداب معاشرت اثر محمدتقی صالحی

معاشرت کردن و در لغت به معنی آمیختن ،با هم زندگی کردن ،با هم گفتن و شنیدن و با هم دوستی و الفت داشته بودن است. آدم ها برای اینكه منظور شان را بهتر به هم برساند و راحت تر با هم زندگی كنند،آداب و رسومی را به وجود آوردند. بعضی از این آداب و رسوم برای نشان دادن دوستی و احترام و بعضی از آن ها برای به هم نزدیك شدن و یا درست زندگی كردن است.آدم ها به همنشینی و هم صحبتی نیاز دارند و هر كسی دوست دارد كه در نظر دیگران خوب جلوه كند . دو صفت خوش گویی و خوش رویی از مهم ترین صفاتی است كه به خصوص در برخورد های اول باعث نزدیك شدن دیگران به ما می شود. نمی توانیم از دیگران انتظار داشته باشیم كه مثلاً با ما به احترام رفتار كنند،حریم ما را محفوظ نگه دارند،امانت های ما را بر گردانند،از ما بدگویی نكنند و در زندگی خصوصی ما دخالت نكنند،و در مقابل خودمان را ملزم به رعایت این رفتارها در برابر آنها ندانیم . بهترین راه فهم توقع دیگران از ما این است كه ما خود را به جای آنها بگذاریم و تصور كنیم كه اگر ما جای آنها بودیم چه توقعی از طرف مقابل خود داشتیم. گاهی وقت ها پیش می آید كه در جایی یا در مواجه با كسی،نمی دانیم چه رفتاری انجام دهیم كه مناسب و درست باشد. یك انسان عاقل می داند كه بی اعتنایی به احساسات دیگران ،كاری زشت و ناپسند است و سرچشمه بسیاری از مشكلات روزمره می شود. آداب معاشرت، آدابی است كه برای رعایت احوال دیگران و ابراز محبت به وجود آمده است. اگر سلام و احوالپرسی می كنیم ،به خاطر این است كه علاقه خود را به سلامتی طرف مقابل نشان می دهیم. اگر با او دست می دهیم ،دوباره با او عهد اخوت می بندیم ،و ده ها مورد دیگر. هر چند كه بعضی از این آداب و رسوم ،معنی اصلی خود را از دست داده است و اكثراً بدون فكر و اراده انجام می شود ،اما با این وجود هر كس كه رفتار مهربانانه،درست و شایسته با دیگران داشته باشد ، به همان اندازه محبوب تر و مقبول تر خواهد بود. بنابراین، رعایت احترام ،ادب و برخی آداب پسندیده در برخوردهای اجتماعی ،هم شأن و منزلت اجتماعی فرد را بالا می برد و هم جامعه را به سمت یك جامعه با نشاط و سالم و سوق می دهد...