اصول فلسفه اگزیستانسیالیسم اثر ژان پل سارتر
کتاب اصول فلسفه اگزیستانسیالیسم ترجمه پزشکپور
با تفسير رنه لافراژ هستی‌گرایی یا اگزیستانسیالیسم (به انگلیسی: Existentialism) اتفاق فلسفی و ادبی است که پایه آن بر آزادی فردی، مسئولیت و نیز نسبیت‌گرایی است. از دیدگاه اگزیستانسیالیستی، هر انسان، وجودی یگانه‌است .که خودش روشن کننده سرنوشت خویش است. اگزیستانسیالیسم از واژه اگزیستانس به معنای وجود بر گرفته می‌شود. سورن کی‌یرکگارد را نخستین اگزیستانسیالیست می‌نامند، میان «اگزیستانسیالیسم بی‌خدایی» و «اگزیستانسیالیسم مسیحی» تفاوت هست. از میان شناخته شده‌ترین اگزیستانسیالیست‌های مسیحی می‌توان از سورن کی‌یرکگارد، گابریل مارسل، و کارل یاسپرس نام برد. پس از جنگ جهانی دوم جریان تازه‌ای به راه افتاد که می‌توان آن را اگزیستانسیالیسم ادبی نام نهاد. از نمایندگان این جریان تازه می‌توان سیمون دوبووآر، ژان پل سارتر، آلبر کامو و بوری ویان را نام برد. در كشور ما آن چه از اگزيستانسياليسم به طور پراكنده در اذهان جاي گرفته بيشتر به دو صورت است: عده اي برآنند كه اگزيستانسياليسم جز بي قيدي و ولنگاري و پشت پا زدن به آداب اجتماعي و رسوم انساني معنايي ندارد. اينان به جز مسخره گرفتن زندگي و مجاز دانستن روشنفكر در دست زدن به كارهاي ناصواب و جنون آميز، مفهومي براي اين فلسفه نمي شناسند.