نگارش كتاب اندرزهای کوچک زندگی را اول به عنوان هديه اي براي پسرم آدم آغاز كردم . در حالي كه آدم دستگاه ضبط صوت ، تايپ، پلوور آبي رنگ و ديگر وسايل ضروري را كه براي زندگي جديدش به عنوان دانشجوي سال اول دانشگاه نياز داشت، جمع مي كرد، من نوشتن اين كتاب را آغاز كردم. فورا به اطاقم رفتم تا كمي از اين اطلاعات و كلمات پند آموز را كه فكر مي كردم ممكن است براي آدم مفيد باشد با عجله ياداشت كنم. يادم مياد چند سال پيش جايي خواندم كه پدر و مادرها وظيفه ندارند تمام مسير زندگي را به جاي فرزندانشان بپيمايند، بلكه بايد راه را به آنها نشان دهند. به اين ترتيب بود كه اميدوار شدم پسرم از اين نوشته ها استفاده كند. به هر حال شروع به نوشتن كردم و آنچه فكر مي كردم تنها چند ساعت طول بكشد چندين روز به طول انجاميد. نوشته هايم را جمع كردم، تايپ كردم و دورش را با نخ نايلوني بستم ، بعد به پاركينگ رفتم و آنها را زير صندلي جلوي ماشين گذاشتم. چند روز بعد من و مادر آدم به او كمك كرديم تا به آ پارتمان جديدش نقل مكان كند . وقتي آدم كاملا جابجا شد از او خواستم با من به پاركينگ بيايد . دستم را زير صندلي جلوي ماشين بردم و نوشته را به او دادم و گفتم كه اين مجموعه تمام آن چيزهايي است كه من درباره يك زندگي شاد و پر بركت مي دنم. آدم پس از شنيدن اين حرفها و ديدن نوشته ها، مرا در آغوش گرفت و دستهايم را فشرد. لحظه فوق العاده اي بود. بدين گونه بود كه اين نوشته هاي تايپ شده كتابي شد كه شما اكنون در دست داريد ممكن است با بعضي موارد گفته شده موافق نباشيد و مطمئنم با تجربه اي كه خود از زندگي داريد مي توانيد صدها مورد ديگر به نوشته هاي من اضافه كنيد. مسلم است كه بر خي از اين پندها و نصايح مهمتر از بقيه هستند ولي بهر حال هر كدام به شكلي بار معنايي دارند. چند روز پس از انكه آدم نوشته هاي من را دريافت كرد از اپارتمانش با من تماس گرفت و گفت:« پدر، در اين چند روز مشغول مطالعه كتاب شما بودم. فكر مي كنم اين يكي از بهترين هدايايي است كه تا بحال به من رسيده است . قصد دارم چند مورد به آن اضافه كنم و يك روز آن را در اختيار پرم قرار دهم.» گاهي زندگي لحظاتي چنان گرانبها و ارزشمند به وجود مي آورد كه احساس مي كنيد زندگيتان روشن مي شود. من اين موضوع را مي دان چون به تازگي تجربه كرده ام.