تو مرا بسی

رازو نیاز و نيايش کردن يكي از عميق ترين و اصيل ترين نيازهاي انسانی ٬ در همه زمان ها و مكان ها بوده است و در زمانه ما به خاطر ويژگي هاي خاص دوران جديد ٬ نياز انسان ها به دعا بسيار بيشتر شده است. انسان جديد كه بر اثر مصرف گرايي ٬ رفاه زدگي ٬ كميت گرايي ٬ عقل گرايي افراطي ٬ ماده پرستي و ماشين زدگي ٬ به شدت خسته و فرسوده شده و حس تنهايي ٬ واماندگي و اضطراب سراپاي او را فرا گرفته است بيش از هر انسان ديگري به معنا و آرامشي كه دعا به او تقديم مي كند نياز دارد