دلواپس شادمانی تو هستم

مجموعه نامه هاي عاشقانه خليل جبران و ماري هاسكل, آدم مي شود بدون آنكه انسان بزرگي باشد، انساني آزاده باشد. اما هيچ انساني نمي تواند، بي آنكه آزاد باشد، انسان بزرگي باشد.(ازنامه خليل جبران) درباره خويشتن خويش انديشيدن، وحشتناك است.اما اين تنها راه صميمانه كار است: انديشيدن درباره خويشتن خويشم بدانگونه كه هستم. انديشيدن به جنبه هاي زشتم، انديشيدن به جنبه هاي زيبايم. ودر شگفت شدن از آنها. چه آغازي مي تواند محكم تر و استوار تر از اين باشد؟ از چه چيزي مي توانم رشد خود را آغاز كنم، جز از خويشتن خويشم؟