کتاب زروان یا معمای زرتشتی گری نوشته آر. سی. زنر
از زمان گزارش «پلو تارخ» در باب کیش «زروان» نزدیک به دو هزاره می گذرد. «زروان» نیز هم چون «پرجاپتی» دراساطیر هند،«ژوپیتر» در روم، «زئوس» در یونان، و«تیامت» و«اپسو» در بابل، خدایی است که از بطن او، «اهرمزد» و«اهریمن» بیرون می جهند. یکی فرمانروایی گیتی را بر عهده می گیرد و یکی بر عالم مینویی مسلط می شود. به این ترتیب اصل واحد و پدر خیر و شر در اساطیر ایرانی آن چنان جا باز می کند که در دورهای بعد، شانه به شانه ثنویت، آن گونه که در اوستای متاخر متجلی است، می ساید. «ثنویان»، در دوره های بعد، به ویژه در دوره ساسانی، تا آنجا که در قدرت داشتند آثار مربوط به «زرواتیان» را محو کردند و از خاطر زدودند. در پژوهش حاضر، نویسنده به اندیشه های بنیادی کیش «زروان» می پردازد و تاثیر و تجلی این اندیشه ها را در اعتقادات زرتشتی نشان می دهد.