لائوتسه، با اسم مهم و اصلی «لی اره»، مشهور به «استاد کهن» یا «پیر استاد» بوده است. تا آنجایی که مدارک تاریخی نشان می دهد، او به احتمال زیاد، اولین فیلسوف مشهور چینی در زمان سلسله چو می باشد. اما برخی بر این باورند که چنین شخصی هرگز وجود نداشته است. «لائوتسه» در قرن پنجم یا ششم قبل از میلاد، «آیین تائو» را پایه گذاری کرد. وی از فلاسفه بزرگ چین به شمار می رود. لائوتسه به معنای حکیم سالخورده است. بنا به افسانه های چینی، نام او «وین لی» می باشد که در سال ۶۰۴ ق.م در ایالت «چو» متولد شده و در سال ۵۲۴ ق.م نیز وفات یافته است. کتاب مقدس آیین او تائو ته جینگ (کتاب طریقت و تقوی) شامل ۸۱ قطعه کلمه قصار است. وی بنیانگذار فلسفه ومذهب تائوئیسم است؛ مذهبی که آزادیخواه بوده و بر پایه رفتار نیک بنیان نهاده شده که تشریفات و رسوم مذهبی را بیهوده می داند. یکی از مورخان چینی به نام «سزوما چی ین» می نویسد : «لائوتسه از نیرنگ و فرومایگی سیاستمداران نفرت داشته و از شغل خود که کتابدار کتابخانه سلطنتی بوده، خسته می شود و چین را ترک می کند و هیچ کس به طور دقیق نمی‌داند که او در کجا و چگونه از دنیا رفته است».... مردم این جهان برای زر و نام ، خود را بندی غل و زنجیر می کنند ، بعد از جهانِ غبار و دریای تلخی حرف می زنند. نمی دانند که : ابرها سفیدند ، کوه ها سبز رودها جاری اند ، صخره ها بر پای ایستاده اند ، شکوفه ها فرا می خوانند ، پرندگان شادمانه جیک و جیک می کنند. دره پاسخ می دهد ، هیزم شکن ها آواز می خوانند ، این جهان وانگهی ، غبار نیست ؛ دریا ، وانگهی ، تلخ نیست ، فقط این است که : آن ها خودشان غبار و تلخی را در دل هاشان می گذارند. مهرباني كه به كلام درآيد، پديدآورنده‌ي اطمينان خواهد بود. مهرباني كه به انديشه درآيد، پديدآورنده‌ي ژرف‌نگري خواهد بود. مهرباني كه به دهش درآيد، پديدآورنده‌ي عشق خواهد بود. فرد خردمند، دانش خويش را براي خودش انباشته نمي‌كند. آن كس كه دانش انباشته دارد، خردمند نيست. فرد خردمند، دانش را انباشته نمي‌كند، هرچه بيشتر دانش خود را به ديگران مي‌بخشد، بيشتر كسب مي‌كند.