اوپانيشادها يا ودانتا از قدیمی ترین متنهای مينوي آئين هندو است كه به زمان برهمايي بازمي‌گردند. اوپانيشادها تأثير شگرفي بر فلسفه و دين هندو داشته‌اند و مفاهيم باطني اين آئين را بيان نموده‌اند. ...خوبی و خوش آیندی دو چیز جداگانه هستند . هر یک از این دو هدفی دیگر دارد . برای شخص مصلحت آن است که از این دو خوبی را اختیار کند . آنکه خوش آیند را انتخاب کند هدف خود را از دست داده . خوش و خوب هر دو به شخص رو می نهند . و شخص خردمند در مواجهه با آن تشخیص می دهد . و خردمند خوب را اختیار می کند نه خوش آیند را . و مردم احمق بر وجه اخذ و ذخیره خوش آیند را اختیار می کنند . هوش عالی تر از حواس است و مافوق هوش وجود واقعی است و مافوق وجود واقعی عقل بزرگ است و در فوق آن وجود غیبی است . اما فوق وجود غیبی شخصی (ذاتی ) است که محیط کل است و نشانی ندارد . کسی که آن را پی برد آزاد می شود و به عالم جاودانی می رود . شانكرا، قديم‌ترين شرح و تفسير را بر اوپانيشادها نوشت. مهم‌ترين بخش‌هاي اوپانيشادها عبارتند از: ايشيا اوپانيشاد آيتاريا اوپانيشاد كنا اوپانيشاد پراشنا اوپانيشاد كاتها اوپانيشاد مونداكا اوپانيشاد چوندوگيا اوپانيشاد