سلسله نعمت‌اللهی یکی از طریقت‌های تصوف نام دارد که به دست سید نورالدین شاه نعمت‌الله ولی در قرن هشتم هجری نوشته شده . سلسله نعمت‌اللهی در عصر حاضر از معروفترین شاخه‌های تصوف است. کلمه نعمت‌اللهی از نام شاه نعمت‌الله ولی گرفته شده و چون در دوران ایشان، پیروان او را "نعمت‌اللهی" می‌خواندند، این عنوان به کسانی که بعد از وی از عقاید و روش صوفیانه وی تبعیت کردند، داده شد. قبل از شاه نعمت‌الله نام طریقت همنام با قطب وقت بوده، چنانکه در زمان معروف کرخی به معروفیه و در زمان جنید بغدادی به جنیدیه مشهور بوده است ...نویسنده این کتاب در نوجوانی به تحصیلات مقدماتی و فراگیری علوم ادبی پرداخت ، در مشهد فقه و تفسیر و حدیث را آموخت و به سبزوار رفت. مدتی در محضر درس حاج ملاهادی سبزواری به کسب حکمت مشغول شد ، سپس به همراه حاج محمد کاظم سعادت علی‌شاه اصفهانی ، قطب سلسله�" نعمت‌اللهی ، به مشهد و اصفهان رفت و از او خرقه�" ارشاد گرفت و به بیدخت بازگشت ، به مکه رفت و به تهران آمد. سرانجام او را در بیدخت کشتند و در تپه�" مجاور آن بخش به خاک سپردند.