در اینجا يکي از عارفان بسیار بزرگ و بنام اسلامي که کتابهاي گران سنگي در زمينه عرفان نظري و عملي نگاشته است و به اين مناسبت به لقب هاي عظيم الشاني چون “شيخ اکبر” معروف گشته، ابن عربي است. ابن عربي، مولف پرکاري بود که ذهن و تفکر خلاق داشت از همين روي کتابهاي پرمحتوايي در حوزه عرفان منقح کرده است. تاليفات وي همواره منبعي مطمئن براي سير و سلوک و به ويژه تعليم و تعلم بوده است. در زمينه عرفان برخي از کتابهاي ايشان شرح هاي متفاوتي نگاشته شده است تا جايي که مي توان اين ادعا را در تاريخ فرهنگ اسلامي نمود که کتابي مانند فصوص الحکم ايشان داراي بيشترين شروح است مقصود ابن عربي از تعيين عنوان اثرش به فصوص الحکم اين است که هر يک از انبيا که عنوان فصي از کتاب به او اختصاص يافته است به منزله خاتم انساني است که مهر خاصش در آن حک شده است. پس با اين توضيح هر نبي را مي توان نماد يا خاتمي پنداشت که حکمت الهي خاص خودش در آن خاتم تخصيص يافته است. اين منظور به شيوه اي ديگر در عناوين فصل هاي کتاب بيان مي شود؛ مثلا عنوان اولين فصل که “حکمت الهيه در کلمه آدميه” است، حقيقت يا حکمت الهي مربوط را به صورت آدم منصوب يا در کلمه آدم تبيين مي نمايد، پس مي توان گفت که آدم با اين خصيصه، بياني الهي است از آن حکمت خاص و در اين مورد، کلمه خاص منتخب معادل همان حکمت اصلي است که در عنوان منظور شده است. درباره عظمت اين کتاب گران سنگ بايد گفت که درک و فهم عميق فصوص، قله بلندي بوده که همواره مقصود عارفان و سالکان قرار گرفته است. روش ابن عربي در فهم کتاب خدا و تاويل آن و اصطلاحات و اصولي که در اين کتاب مورد بحث قرار گرفته، مهمترين سررشته اي بوده که به دست عارفان پس از وي داده شده است. علاوه بر کساني که در حلقه هاي بحث و درس و در ضمن معاشرت ها و مراودات سلوکي از فصوص الحکم بهره مي گرفته اند، معارف ابن عربي در قالب شعر و ادب فارسي و عربي نيز به صورتي ديگر رواج يافته است...