نيچه و فلسفه

دلوز به این نظریه اعتقاد دارد که در تاريخ فلسفه غرب، پيوند بسيار مرموز و نهفته اي، انديشه هاي لوكرسيوس، اسپنوزا، هيوم و نيچه را با هم مرتبط مي سازد و آن چيزي نيست جز نقد مفهوم نفي، رشد و تكامل التذاذ، بيزاري از درون گرايي و تاييد برون بودگي مناسبات و نيروها و بالاخره نفي سلطه. به نظر دلوز اين فرزانگان همواره كوشيده اند تا در سايه روح نقاد خويش، نظام هاي كليت خواه و خردزده را به چالش گيرند و همه آنها كوشيده اند تا فلسفه تباين، صيرورت و حيات را جانشين نظام هاي موميايي شده عقلي كنند. وي در كتاب نيچه و فلسفه صريحأ اعلام كرد كه«من بيش از هرچيز از هگل‏گرايي و ديالكتيك او بيزارم.»