کتاب هیدگر و حکمت دائویی اثر مرتضی گودرزی
فکرهای جدید ۳ به نظر برخي متفكران، هيدگر مناسب‌ترين نماينده‌ي تفكر معاصر غرب براي گشودن راه گفتگو با شرق است. هيدگر خود، امكان گفتگوي ميان سنت‌هاي فلسفي غربي و آسياي شرقي را روا مي‌دانسته و از طريق مواجهاتي چند كه با متفكران چيني و ژاپني تا اواسط دهه‌ي ۱۹۵۰ داشته از اهميت گفتگوي اجتناب‌ناپذير با دنياي آسياي شرقي آگاه مي‌شود. از اين رو خوانش آثار هيدگر با نگرش پديدارشناختي و معناشناختي انديشه‌هاي وي در كنار بازخواني آثار دائويي از جمله دائو ده‌جينگ و متون چوانگ‌زه شايد بتواند گامي در مفاهمه‌ي فرهنگي شرق و غرب محسوب شود. تعامل تفكر چيني به ويژه حكمت دائويي با هيدگر، صحنه را براي معرفي پديدارشناسي هرمنوتيك در آسياي شرقي آماده كرده كه همچنان تا امروز تاثير خود را داشته است. هيدگر دائو را به عنوان تفكري شاعرانه مي‌شناسد و فراخواني وجود را دليل تفكر حقيقي مي‌داند كه به هر دو وجه اختفاء و انكشاف در شعر موجود است. راه جديد تفكر هيدگر كه واكنشي نسبت به متافيزيك سنتي غرب است، با هم‌خواني درون‌مايه‌هاي زيباشناختي دائويي، مي‌تواند پيوندي شايسته ميان تفكر شرق و غرب برقرار كند.