کتاب و روح جسم را آفرید اثر کارل زیمر ترجمه سیمین موحد
اين كه روح و جان دقيقا از چه چيزي ساخته شده اند و كجا مي شود آن ها را پیدا کرد، پرسش هايي است كه بيش از دو هزار سال بارها و بارها مطرح شده است. در آغاز قرن هفدهم، اكثر اروپايي ها موافق بودند كه روح ناميرا، و جوهر فنا ناپذير انسان است و مي تواند از سوي خداوند رستگار يا نفرين شود. همان قدر كه اين عقايد در سال 1600 رواج داشتند با همان شدت نيز ريشه كن مي شدند. در پايان قرن هفدهم، همه اين عقايد يا منسوخ شده يا ضربات مرگباري خورده بودند، و توماس ويليس و دوستانش نقشي حياتي در اين دگرگوني ايفا كردند. كار مخوف آنها در تالار شعاع نخستين تحقيق دوران معاصر درباره سيستم اعصاب بود . هر گاه ويليس مغزي در دستانش مي گرفت و براي حضار تشريح مي كرد، سخنان خود را به شرح انشعابات اعصاب و ساير جزئيات محدود نمي كرد. او نشان مي داد كه چگونه ساختارهاي ظريف مغز مي توانند خاطرات را تشكيل دهند، تخيلات را بسازند، و روياها را تجربه كنند. او افكار و احساسات را طوفان شيميايي اتم ها مي دانست. ويليس پروژه مغز خود را دكترين اعصاب ناميد و واژه جديد لاتين براي آن پيدا كرد: علم عصب شناسي . اين مردان اكسفورد عصر جديدي را مفتوح ساختند، عصري كه ما هنوز در آن زندگي مي كنيم و عصر عصب محور ناميده مي شود. اين كتاب داستان شگفت انگيز تكامل مغز و اين كه چگونه كشف مغز، دنيا را دگرگون ساخت را بيان مي نمايد.