کتاب وحدت ادیان و مولانا درمورد دیدگاه مولانا درباره وحدت ادیان است. مولانا از اختلافات و تعصبات دینی در مثنوی، چند نوبت انتقاد کرده، اصول ادیان را واحد شمرده و همه آنها را منتهی به حق و حقیقت دانسته است. به عقیده مولوی، دشمنی و خون‌ریزی‌هایی که متعصبان در هر عصری به نام دین و در راه نصرت انبیا برانگیخته‌اند، از آثار جهل و غفلت است و رنگ عالم حدوث دارد؛ اما کسی که به قدیم متصل شود و حقیقت حق را چنان‌که باید بشناسد، به یگانگی می‌رسد و متوجه می‌شود که میان پیشوایان آنان هیچ‌گونه اختلافی نیست. بنابراین، احوالاتی که قوم عیسی(ع) و موسی(ع) را مخالف و غیر از هم می‌بینند، بی‌خبران از خم یکرنگی عیسای‌اند و از گلزار وحدت بویی نبرده‌اند. اینان صورت‌پرستان سرکشی هستند که در بند رنگ، اختلاف، دوبینی و تزویر اسیر مانده‌اند و دیگران را نیز گرفتار تفرقه می‌سازند.