کودکان عارفان راستین

کودکان به خاطر آنکه دفتری جز دل اسپید همانند برف ندارند و در شروع حیات خویش جز زمان حال ، زمانی نمی­شناسند ، زندگانی خود را با عرفانی ناب شروع می­کنند و درتمام ویژگی­ها ، به صوفیان می­برند. این است که من آنان را عارفان راستین می­دانم. همه­ی وجودشان نمایش یگانگی است و در این وحدت که وحدتی تنی ، جانی و روانی است مستفرق­اند. عارفان بزرگ ایرانی چون عطار و مولانا به این حقیقت پی برده بودند و در مطالعه آثارشان به اشاراتی در این باب باز می­خوریم. در این مقالعه کوشیده­ام میان کودکان وعارفان مقایساتی به عمل آورده و نشان دهم که کودکان به حقیقت عارف­اند.