کتاب گزیده غزل های شمس تبریزی اثر شمس الدین محمد تبریزی - بدیع الزمان فروزانفر
،این کتاب به اهتمام : محمدعلی منصوری زیرنظر : مهدی محقق همراه با 2مقاله فارسی و انگلیسی شیخ شمس الدین محمد بن علی بن ملک داد تبریزی ، مردی عالم و فاضل و دانشمندی عالیقدری بود که از معارف اسلامی و دقایق عرفان و تصوف و خصایص احوال و منازل سالکان این راه بخوبی آگاهی داشت ، اما از مراحل ظاهری گذشته و از این آشیانها پرواز کرده شاهباز خوش شکار آسمان گیرای اوج حق و حقیقت شده بود . با تجرد از علایق دنیوی دل کنده ، همه جا بی نام و نشان سفر کرده و روزگار بسیر آفاق و انفس می گذرانید. راهی که این عارف آسمانی طی طریق نمود و برای مولانا ترسیم نمود و بسیاری که هنوز خام اند و قدرت ادراکش را ندارند و به تعبیراتی می پردازند که دور از حق و حقیقت است مولانا خود دراین مورد گوید : شمس تبریزی بروحم چنگ زد لاجرم در عشق گشتم ارغنون شمس تبریزی روح جلال الدین را به پرواز درآورده ، همومی لذید و توصیف ناپذیر نویدهای غامض و مرموز ، نشئه ای مجهول و دوار انگیز در او پدید آورد . چنانکه خود گوید : تو هنوز ناپدیدی تو جمال خود ندیدی سحری چو آفتابی زدرون خود درآیی همچنین فرماید : ز زمان و زمکان باز رهی گر تو ز خود چو زمان بگذری و همچو مکان بستیزی شمس الدین محمد ملک داد تبریزیجهت مولانا جلال الدین وسیله بروز شور و نبوغ فوقالعاده و خارق العاده ای بود که جلال الدین در ذات وجود خود نهفته داشت و او خویشتن را فقط ابزار و آلتی برای تجلی دین التفات می یافت و اندک اندک غزلیات او که از حقیقتی محسوس یعنی از وجود ظاهری شمس الدین محمد تبریزی ملهم شده بود جنبه معنوی صرف یافت و قدم به قدم بحد کمال نزدیک شد تا به آستانه درک حقیقت مطلق رسید.