کتاب تصویر کودکان در فیلم های هالیوودی نوشته کتی مرلاک جکسون
تحليل جامعه شناسي فرهنگي دارد؛ كتاب حاضر يكي از بهترين نمونههايي است كه با چنين انگيزهيي ترجمه و چاپ شده است، به اين اميد كه بتواند رشد سينماي كودك در هاليوود را زير ذرهبين قرار داده و با ارايهي پژوهشي جدي نمونهيي ارزشمند را به پژوهندگان و سينمادوستان علاقهمند به مقولهي سينماي كودك هديه كند. در فصلي از كتاب، از معصوميت مطلق كودكان سخن به ميان آمده است، يعني تصاوير كودكان در فيلمهاي پيش از جنگ جهاني دوم گوياي اين حقيقت ميشود كه فيلمسازان در تلاش بودند تا آن كيفيت نامحسوس معصوميت كودكانه كه عميقاً با وجود كودكان در هم آميخته شده را به تصوير بكشند. در اين زمينه ميتوان از نخستين آثار «برادران لومير» در سينماي فرانسه نام برد كه تصاويري مستند از كودكان بانشاط را ضبط ميكردند مانند «باغبان آبپاشی شده» (1895) و «غذا دادن به بچه» (1898) و بعدها در فيلمهاي اوليهي «ادوين اس. پورتر.» يكي از مؤثرترين فيلمسازان آمريكايي فيلمي همچون «زندگي يك آتشنشان آمريكايي» (1902) را شاهد بود كه داراي سرشت داستانپردازانهيي است، يعني كودكي در معرض خطر به تصوير كشيده ميشود. در ديگر آثار معروف دهههاي نخست آغاز قرن بيستم مثل «سرقت بزرگ قطار» (1903) و يا «ماجراهاي دالي» (1908) نيز حضور كودكان در سينما با چنين نگاهي همراه ميشود، به اين معنا كه آنان به عنوان موجوداتي آسيبپذير و نيازمند حمايت و محافظت در فيلمها به تصوير كشيده ميشوند.