کتاب جانی گیتار اثر نیکلاس ری - فیلیپ یوردان ترجمه پرویز دوائی
«جانی گیتار یکی از نوشته های اپرایی بزرگ سینماست، که یعنی از شروع تا انجام لحنی دارد در اوج التهاب... به راستی که فیلمی کاملا مشابه با آن نمی توان یافت، این چنین آکنده از ضربه های جسورانه سبک پردازی...ضرباهنگ آرام،حدتی فزاینده و موسیقی بی امان روح گداز همه دست به دست هم می دهند تا به فیلم تاثیری رویایی ببخشد... فرانسوا تروفو،نیکلاس ری را به خاطر مهارت بارزش در پرداخت صحنه های شبانه "شاعر شبانگاهی" نامید. جانی گیتار نمونه ای بارز از فیلم کوچکی ست که بالید و به مقام یک اثر کلاسیک رسید...» فیلمی است با روح و لحنی تئاتری؛ یک وسترن "نااصل" به دور از شرایط و مقررات رایج وسترن ها، وسترنی رویایی، یک افسانه پریان، وسترنی وهم آلود... اگر بشود فیلمسازان را به دو گروه کلی، فیلمساز(مغزواندیشه) و فیلمساز(دل) تقسیم کرد، من نیکلاس ری را در گروه دوم قرار می دهم، در ردیف هنرمندان صداقت و حساسیت. جانی گیتار، دیو و دلبر، وسترن هاست،وسترن رویا، رنگ های چشمگیر تند به این جنبه غرابت فیلم می افزایند، رنگ های زنده گاه بسیار زیبا و همیشه غیر منتظره... جانی گیتار به سفارش جون کرافورد ساخته شد، همان طوری که مزرعه بدنام را برای مارلنه دیتریش ساختند. کرافورد پدیده ای ست که هر چه بیشتر پا به سن می گذاردمردانه تر می شود. نیکلاس ری، روسلینی هالیوود است. هرگز توضیح نمی دهد. هرگز بر مفاهیم اثرش تاکید نمی گذارد. فیلمی از او وجود ندارد که درش صحنه ای از پایان روز نباشد. او شاعر شب هنگام است