کتاب سینمای دهه شصت اثر محمود ارژمند - محمدعلی حیدری
حوزه سینما و فیلم‌های ساخته‌شده در این زمان و سالها اکنون با منافع فردی و گروهی اهالی آن که اغلب، هم حضور دارند و هم خود به‌‌نوعی راوی این دوره هستند ؛ گره خورده است که کمتر روایت غیرجانبدارانه‌ای از آن به دست داده شده است. اینکه واقعاً در سال‌های اولیة انقلاب، سینما چگونه بود و بر آن چه می‌گذشت، فرایند ورود و استمرار حرکت انقلاب در آن سالها به سینما چگونه بود، و چه حوادثی از سر آن گذشت، جز به اشاراتی پراکنده وجود ندارد. با این انگیزه که بدانیم معماران سینمایی پس از انقلاب، در دهة شصت واقعاً چه در سر داشتند و چگونه می‌خواستند آن‌ها را اجرا کنند و مشکلات و موانع راه و داشته‌ها و امکانات موجود‌شان چه بود و آنان با این توشه‌ها و موانع چگونه برخورد کردند و برای تاسیس و بالندگی سینمای نوین ایران چه راهکارهایی داشتند به وارسی این نکات پرداختیم؛ چرا که دانستن اینکه «آن‌ها واقعاً چه در سر داشتند» با اینکه «آن‌ها احتمالاً چه در سر داشتند» بسیار متفاوت است. سيدمحمد بهشتی که خود یکی از مدیران سینمایی دهه ی شصت بوده و پيشگفتار این کتاب را نوشته است و در بخشهای اصلی او با فخرالدین انوار، محمدمهدی دادگو، محمدمهدي حيدريان، محمد آقاجاني و... گفتوگوهای صریح و جامعی صورت گرفته و هر یک از این افراد بسته به جایگاه و موقعیت خود، ناگفته هایی را بر زبان آورده اند و یک بار برای همیشه وضعیت موجود در آن سالها را بی کم وکاست تشریح کرده اند.